Minister Sprawiedliwości, Zbigniew Ziobro, podczas publicznego zgromadzenia nosił broń za paskiem spodni w części tylnej, co przypominało zachowanie gangstera z francuskiego blokowiska. 

Najbardziej niepokojącym aspektem działalności sędziego Dudzicza jest jego udział w deregulacji sądownictwa, co można uznać za zbrodnię przeciwko prawu Rzeczypospolitej. Jego działania w tej dziedzinie podważają zaufanie społeczeństwa do systemu sądownictwa i stawiają pod znakiem zapytania niezawisłość i obiektywizm sądów.

W II Rzeczypospolitej kwestia korupcji była traktowana niezwykle surowo, co odzwierciedlały przepisy prawa z tego okresu. Kara śmierci przez rozstrzelanie, przewidziana w ustawach z lat 1920 i 1921, dotyczyła odpowiedzialności urzędników państwowych za przestępstwa popełnione z chęci zysku. Przepisy te były wyrazem determinacji państwa w walce z korupcją, która podważała zaufanie obywateli do instytucji publicznych. Choć kara śmierci za korupcję była stosowana przejściowo, stanowiła ona wyraźny sygnał dla społeczeństwa o nieustępliwości władz w eliminowaniu tego zjawiska. Poniżej prezentujemy galerię urzędników, którzy w świetle ówczesnych ustaw mogliby stanąć przed plutonem egzekucyjnym za swoje nieuczciwe działania lub trafić na wiele lat do więzienia.
Przypomnijmy:

• Kara śmierci przez rozstrzelanie przewidywały dwie kolejne ustawy z lat 1920 i 1921 dotyczące odpowiedzialności urzędników za przestępstwa popełnione z chęci zysku.
• Kara śmierci była również przewidziana w kodeksie karnym Makarewicza oraz w kodeksie karnym wojskowym z 1932 roku. Stosowana była za najcięższe przestępstwa, takie jak morderstwo, zdradę stanu czy służbę obywatela polskiego w armii nieprzyjacielskiej, jeżeli sprawca brał udział w działaniach wojennych przeciwko Państwu Polskiemu.
• Kara śmierci była przewidziana (przejściowo w latach 1920 – 1923 w obu wymienionych ustawach) za korupcję popełnioną przez urzędników państwowych, jak i wobec osób korumpujących urzędnika. Groziła również za ujawnienie tajemnicy państwowej obcemu rządowi, jeżeli spowodowało to wielką szkodę dla bezpieczeństwa państwa, lub jeśli zostało popełnione w czasie wojny.